Πέρα όμως από τα άμεσα οφέλη της άσκησης, σ’ ένα πρόγραμμα φυσικής αγωγής προσανατολισμένο στην άσκηση για υγεία το μάθημα θα πρέπει να καλλιεργεί εκείνες τις στάσεις προς την άθληση και να προσφέρει εκείνες τις γνώσεις και εμπειρίες, ώστε να ωθήσει τους μαθητές να ασκούνται συστηματικά και μετά την αποφοίτησή τους, σε όλη τους τη ζωή (Σχ. 1).

Για να μπορέσει η σχολική φυσική αγωγή να επηρεάσει τις απόψεις, τις στάσεις και τη συμπεριφορά των μαθητών και των μαθητριών μετά την αποφοίτησή τους από το σχολείο θα πρέπει να σχετιστεί με την προαγωγή της υγείας μέσω της άσκησης και με την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου πάλι μέσω της άσκησης. Αυτό περιλαμβάνει δύο επιμέρους στόχους (Παπαϊωάννου, Θεοδωράκης, Γούδας 1999):

Οι μαθητές και οι μαθήτριες:

�     πρέπει να κατανοήσουν πώς μπορεί η άσκηση να συμβάλλει στην προαγωγή της υγείας τους και

‚     να μάθουν πώς να ασκούνται σωστά και πώς να αξιοποιούν τις ευκαιρίες που τους δίνονται για άσκηση εκτός σχολείου.

Όταν οι μαθητές συνειδητοποιήσουν ότι το μάθημα τους παρέχει συγκεκριμένα οφέλη για τη μετέπειτα ζωή τους, τότε συμμετέχουν με περισσότερο ενθουσιασμό σ’ αυτό και παρουσιάζουν καλύτερα αποτελέσματα (Pintrich 1989).

Σύνοψη

Η άσκηση για υγεία είναι μια σύγχρονη κοινωνική ανάγκη και ήδη αποτελεί ένα βασικό συνθετικό των σχολικών προγραμμάτων φυσικής αγωγής σε πολλές χώρες. Αν δεχτούμε ότι ο πρωταρχικός στόχος της εκπαίδευσης είναι να συνεισφέρει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων, θα πρέπει και στη χώρα μας η σχολική φυσική αγωγή να συμβαδίσει με τις άλλες χώρες, αν φιλοδοξεί να συμβάλει ουσιαστικά στην ποιότητα ζωής μετά το σχολείο κι όχι να περάσει απλά ως ένα ακόμη από τα μαθήματα του αναλυτικού προγράμματος.

Παιδιά που έχουν θετική αντίληψη και επαρκή γνώση για την ευεργετική επίδραση της άσκησης έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να υιοθετήσουν έναν μη καθιστικό τρόπο ζωής, έναν τρόπο ζωής, όπου η άσκηση θα αποτελεί βασικό συστατικό της στοιχείο. Επομένως, η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Εκπαιδευτικό της Φυσικής Αγωγής σήμερα είναι η μετουσίωση και μεταφορά του ορμέμφυτου της κίνησης που χαρακτηρίζει τα παιδιά σε κινητική συμπεριφορά έξω από το σχολείο, στη μετέπειτα ζωή τους. Δεν υπάρχει πιο παιδαγωγικός στόχος από το να εκπαιδευτούν οι μαθητές στο πώς να διαφυλάσσουν και να προάγουν την υγεία τους μέσω της άσκησης. Γιατί, σύμφωνα με τη ρήση του Schopenhauer:

«Η υγεία δεν είναι το παν,

αλλά χωρίς υγεία τα πάντα είναι ένα τίποτα».

Βιβλιογραφία

1.     Blair S, Meredith M. The Exercise-Health Relationship: Does it apply to children and youth? In Pate and Hohn (Eds.): Health and Fitness through Physical Education. Champaign, IL, Human Kinetics, 1994, pp. 11-20.

2.     Bouziotas C, Koutedakis Y, Shiner R, Pananakakis Y, Fotopoulou V, Gara S. The prevalence of selected modifiable coronary heart disease risk factors in 12-year-old Greek boys and girls. Pediatr Exerc Sci 2001, 13: 173-184.

3.     Harris J, Elbourn J. Teaching health-related exercise at key stages 1 and 2. Champaign, IL, Human Kinetics 1997.

4.     Juskeliene V, Magnus P, Bakketeig LS, Dailidiene N, Jurkuvenas V. Prevalence and risk factors for asymmetric posture in preschool children aged 6-7 years. Int J Epidemiol 1996, 25 (5):1053-1059.

5.     Mamalakis G, Kafatos A, Manios Y, Anagnostopoulou T, Apostolaki I. Obesity indices in a cohort of primary school children in Crete: a six year prospective study. Int J Obes Relat Metab Disord  2000, 24 (6): 765-71 .

6.     Papaioannou A. Motivation and goal perspectives in children’ s physical education. In S. Biddle Ed., European perspectives on exercise and sport psychology. Champaign, IL, Human Kinetics, 1995, pp. 245-269.

7.     Παπαϊωάννου Α, Θεοδωράκης Γ, Γούδας Μ: Για μια καλύτερη διδασκαλία της Φυσικής Αγωγής. Εκδόσεις Σάλτο, Θεσσαλονίκη 1999.

8.     Pintrich PR. The dynamic interplay of student motivation and cognition in the college classroom. In Maehr ML and Ames C (Eds.): Advances in motivation and achievement: Motivation enhancing environments. Greenwich: JAI Press, pp. 117-160.

9.     Sinha R, Fisch G, Teague B, Tamborlane WV, Banyas B, Allen K, Savoye M, Rieger V, Taksali S, Barbetta G, Sherwin RS, Caprio S. Prevalence of impaired glucose tolerance among children and adolescents with marked obesity. N Engl J Med 2002, 346 (11): 802-10.

10.  WHO: Diet, physical activity and health. Resolution of the executive board of the WHO, January 2002.

 ΠΗΓΗ: http://dide-anatol.att.sch.gr/ (Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής)                                                                                                  Επιστροφή