[UP]

Γευτείτε τη χαρά..

"Ο προσφορότερος χώρος για να αποκτηθούν θετικές στάσεις για όλο το φάσμα του αθλητισμού σε αυτή τη "χρυσή ηλικία" της ζωής σας είναι το σχολείο, και η λέξη κλειδί είναι η εκπαίδευση"

Αγαπητοί μαθητές: Είναι μεγάλη χαρά και τιμή για μένα να βρίσκομαι ανάμεσά σας σήμερα, που είστε έτοιμοι ψυχικά και σωματικά να συμμετάσχετε στους αγώνες αυτούς, να αγωνιστείτε για να ξεπεράσετε πρώτα τους εαυτούς σας και μετά τους άλλους, να γίνετε καλύτεροι και να γευτείτε τη χαρά της συμμετοχής, αλλά και της νίκης. Και μόνο η παρουσία σας στο στίβο σήμερα δείχνει έμπρακτα ότι μπήκατε στο δρόμο το σωστό, το δρόμο τον ωραίο και τον αληθινό. Είναι φανερό ότι οι συνάδελφοι/ δάσκαλοι Φυσικής Αγωγής στα σχολεία σάς έχουν καταφέρει να σας εμφυτεύσουν την αγάπη για τον Αθλητισμό, και από δάσκαλοι έγιναν εμψυχωτές. Ελπίζω να μπει για τα καλά στη ζωή σας ο αθλητισμός και να γίνει διά βίου ενασχόλησή σας.

Προσφορότερος χώρος
 Ο προσφορότερος χώρος για να αποκτηθούν θετικές στάσεις για όλο το φάσμα του αθλητισμού σε αυτή τη "χρυσή ηλικία" της ζωής σας είναι το σχολείο, και η λέξη κλειδί είναι η εκπαίδευση. "Χρυσή ηλικία" για τη Φυσική Αγωγή και την αθλητική μύηση, γιατί αν χαθεί αυτή η ευκαιρία τώρα, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ενδιαφερθείτε αργότερα για τις φυσικές και αθλητικές δραστηριότητες. Πράγματι τα θεμέλια του οικοδομήματος μπαίνουν εδώ.

Απόκτηση βιωμάτων
Αγαπητά παιδιά, μεγαλώνοντας ζείτε και αποκτάτε βιώματα στην οικογένειά σας, στο σχολείο, και μέσω του αθλητικού "χόμπι" ή του αθλήματος που επιλέγετε να ασχοληθείτε και πέραν του σχολείου. Αυτά είναι τα τρία σημεία αναφοράς σας. Σε αυτά διαμορφώνετε προσωπικότητα, σωστή κοινωνική στάση και έκφραση, φίλαθλη συμπεριφορά. Ακόμα μαθαίνετε να αγωνίζεστε για να πετύχετε τον κάθε ευγενικό στόχο σας. Η πραγματική φίλαθλη συμπεριφορά που διατυπώνεται στον Όρκο του αθλητή που ακούσαμε πριν λίγο πρέπει να ακολουθείται από όλους: προπονητές, διαιτητές, θεατές, αθλητές, γονείς. Και το μήνυμα του όρκου, δεν θα πρέπει να καθοδηγεί τους αθλητικούς αγώνες μόνο, αλλά θα πρέπει να διαποτίσει την προσωπική, επαγγελματική, κοινωνική, και πολιτική ζωή, τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις και δραστηριότητές της.
Ολυμπιακή εκπαίδευση
Η Ολυμπιακή εκπαίδευση γενικότερα και ο Αθλητισμός ειδικότερα, μας εκπαιδεύουν ώστε στη δύσκολη και προβληματική εποχή που ζούμε, που ταλανίζεται από τόσα κακά, να πάρουμε δύναμη από τη φλόγα της Ολυμπίας και από τους αθλητές μας που είναι πρότυπα, παραδείγματα προς μίμηση. Η αφοσίωσή σας στον αθλητισμό αποτελεί ένα εξαιρετικό μέσο για την καταπολέμηση των κρίσεων και των προβλημάτων που εμφανίζονται στην εφηβεία και τα οποία συχνά εκδηλώνονται με πράξεις βίας, ανυπακοή και γενικά ανάρμοστη συμπεριφορά. Η απάντηση στις βλαπτικές συνήθειες, στα ναρκωτικά, στις κακές παρέες, και σε τόσα άλλα αρνητικά που αλλοιώνουν και καταστρέφουν το χαρακτήρα, αλλά και την ίδια τη ζωή, είναι ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ σε οποιαδήποτε έκφανσή του. "Ευ αγωνίζεσθαι"
Η οργανωμένη σύναξη πέντε σχολείων σήμερα, επεκτείνει το πρόγραμμα της Φυσικής Αγωγής πέρα από τα στενά πλαίσια του μαθήματος και δημιουργεί γνωριμίες, φιλίες και πολλαπλασιαστές της ιδέας. Διδάσκει την αξία του "ευ αγωνίζεσθαι", τη συνύπαρξη, την επικοινωνία και την αρετή. Είστε όλοι αγγελιαφόροι του μηνύματος, όχι μόνο στο σχολείο, αλλά και στο γήπεδο, στις σχέσεις σας, στη ζωή, γενικότερα.
Ο Αθλητισμός είναι ο "μικρόκοσμος" της κοινωνίας. Και μέσα από τις δραστηριότητες που περιλαμβάνει (τόσο πολλές που ο καθένας μπορεί να βρεί σίγουρα κάτι που του ταιριάζει) έχετε την ευκαιρία να νοιώσετε τη χαρά του παιγνιδιού, την αξία της συμμετοχής, την τήρηση κανόνων, τη νίκη χωρίς έπαρση, την ήττα σαν μέρος του παιγνιδιού, και τη βιωματική εκμάθηση του συνθήματος του Ολυμπιακού Κινήματος "πιο γρήγορα πιο ψηλά πιο δυνατά", πρώτα για να ξεπεράσετε τον εαυτό σας και μετά τους άλλους. Εδώ ακριβώς εκφράζεται η παιδευτική αξία του αθλητισμού, στην προετοιμασία που μας γίνεται, ώστε να εφαρμόσουμε όλα αυτά και στην καθημερινή μας ζωή.
Εμπνέουν, ενώνουν
Οι Αγώνες μορφώνουν, εμπνέουν, ενώνουν. Το προφίλ των αθλητών είναι ένα προφίλ που μιλά από μόνο του: πειθαρχία, έλεγχος, σκληρή προπόνηση, διατροφή, πρόγραμμα, κούραση, όνειρα, στόχοι, εμπειρίες. Στέκομαι στις εμπειρίες, γιατί οι Ολυμπιακές εμπειρίες και όλες γενικά οι εμπειρίες αθλητών εμπνέουν. Τις χρησιμοποιώ συχνά στα μάθηματά μου και αγγίζουν. Δεν θα ξεχάσω τις Ολυμπιακές εμπειρίες του Κακλαμανάκη που μοιράστηκε μαζί μας σε μια από τις Συνόδους της Ολυμπιακής Ακαδημίας. Μας είπε, εκτός άλλων, ότι η μόνη μάχη που χάνεται είναι αυτή που δεν δίνεται. Και ο αθλητισμός τον έκανε καλύτερο άνθρωπο. Η πίστη γι' αυτό που κάνουν όλοι οι Αθλητές, κάνουν το μόχθο και την προσωπική θυσία να φαίνονται πράγματα εύκολα και μέρος της όλης διαδικασίας, για να φθάσουν στη δική τους Ιθάκη, και να προσπαθήσουν να μας κάνουν όλους περήφανους. Η Καρολίνα τι μας δίδαξε με το αξέχαστο δάκρυ της την ώρα που άκουγε τον Εθνικό μας Ύμνο και που ανέβαινε η σημαία της Κύπρου στην πρώτη θέση; Μας δίδαξε και μας απέδειξε, ότι όταν πιστεύεις κάτι με την ψυχή σου, στο τέλος το κατακτάς.

Κλείνοντας, σας καλώ όλους να συνεχίσετε να ασχολείστε με τον αθλητισμό για όλη σας τη ζωή. Να συνεχίσετε να μιλάτε την Ολυμπιακή γλώσσα και να πηγαίνετε και σεις σε άλλους αγώνες, να χειροκροτάτε το νικητή, αλλά και την προσπάθεια τού κάθε αθλητή. Μπορούμε όλοι να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός νέου τύπου φιλάθλου, νομοταγούς, με ήθος όπως ταιριάζει στο πρότυπο του ανθρώπου που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας.
Πράσινη κάρτα...
Εφαρμόστε την Πράσινη κάρτα, την Fair Play Card και στο σχολείο, δίνοντας έμφαση και στις θετικές πράξεις, προβάλλοντας, όπως πρέπει, και αυτές και όχι μόνο τις αρνητικές. Όπως υπάρχει η ποινή και η τιμωρία για την παράβαση, να υπάρχει και η βράβευση για τις πράξεις του "ευ αγωνίζεσθαι", και όχι μόνο στη γυμναστική, αλλά στα άλλα μαθήματα και σε οποιαδήποτε άλλη πτυχή της σχολικής ζωής. Θα πρέπει η θετική πλευρά να γίνεται γνωστή. Ας γνωρίσουμε και ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί τον Ύμνο του Τίμιου Παιγνιδιού της Κύπρου με τους υπέροχους στίχους της Κλαίρης Αγγελίδου και μουσική του Δώρου Γεωργιάδη.

Αγαπητοί φίλοι του Αθλητισμού, Αγαπητοί μαθητές,
Ο Γάλλος Βαρώνος Πιέρ ντε Κουπερτέν, στις προσπάθειές του να αναβιώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε σαν κίνητρο εκπαιδευτικές αναθεωρήσεις. Άρχισε με την επιθυμία να επιφέρει μεταρρυθμίσεις στο σχολικό σύστημα της χώρας του και κατέληξε με την αναγέννηση της κίνησης που επηρέασε όλο τον κόσμο. Σήμερα οι ιδεαλιστές για πολλούς είναι τύπος ανθρώπου που δεν ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Πρωτεύοντα ρόλο έχουν οι ρεαλιστές. Χωρίς όμως όνειρα τίποτε δεν γίνεται πραγματικότητα. Και εσείς οι νέοι πρέπει να έχετε όνειρα, και όταν τα πιστέψετε με την ψυχή σας, θα τα κάνετε πραγματικότητα. Οι 10.500 αθλητές που έλαβαν μέρος στους αγώνες δεν ανέβηκαν όλοι το βάθρο των μεταλλίων. Το όνειρό τους όμως ήταν αυτό. Και το πάλεψαν. Ξέρουν ότι η αξία δε βρίσκεται πάντα στη νίκη. Η συμμετοχή στη μεγαλύτερη γιορτή της ανθρωπότητας δεν είναι λιγότερο σημαντική. Θα λένε στα παιδιά τους "Ήμουν και εγώ εκεί".


Οι Αγώνες της Αθήνας τελείωσαν, βέβαια, με τον καλύτερο τρόπο για την Ελλάδα και ανήκουν πια στην ιστορία. Η μικρή Κύπρος μας, σαν αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού, δήλωσε παρούσα σε όλους σχεδόν τους τομείς. Στον αγωνιστικό τομέα, στην Πολιτιστική Ολυμπιάδα, στον Εθελοντισμό, στη Λαμπαδηδρομία, στην Ολυμπιακή Παιδεία. Ζήσαμε μοναδικούς αγώνες με ανθρώπινο μέτρο, όπως μας υποσχέθηκαν οι οργανωτές. Ας εφαρμόσουμε την πολύτιμη εμπειρία και την επόμενη μέρα στο σχολείο, στην κοινωνία, στον αθλητισμό, μέσω της Ολυμπιακής Παιδείας.
Αγαπητοί φίλοι,
Ως παλαιά αθλήτρια, μέλος του Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού για τη Φυσική Αγωγή του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου, μέλος της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής και πρώην Πρέσβειρα του Ευ Αγωνίζεσθαι για το 2004, λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς, από βάθους καρδιάς, που στηρίζετε άοκνα τον αθλητισμό και εύχομαι κάθε επιτυχία σήμερα.

* Η πιο πάνω ομιλία, έγινε από την κυρία Παπαέλληνα, στους περιφερειακούς αγώνες στίβου της Θ΄ αθλητικής περιφέρειας Δημοτικών Σχολείων Λευκωσίας.

Της Κλέας Χατζηστεφάνου-Παπαέλληνα

ΠΟΛΙΤΗΣ:26/03/2005 Σελ.: 8

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 

Προπονητές, αθλητές, γονείς...

ΤΟΥ ΔΡΑ ΝΙΚΟΥ Λ. ΚΑΡΤΑΚΟΥΛΛΗ
"... εμείς εδώ τι κάνουμε; Τους λέμε από την μια για το Fair Play, και από την άλλη παίρνουμε το τηλέφωνο για να τους εξασφαλίσουμε μια θέση κάπου, αφήνοντας πίσω παιδιά άξια, που μόχθησαν και πάλεψαν για κάτι καλό..."

Θα ήταν δύσκολο για κάποιο να πιστέψει ότι ένα από τα κυριότερα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι προπονητές σε διάφορα αθλήματα στην Κύπρο σήμερα είναι οι παρεμβάσεις των γονιών στο έργο τους με τον ένα ή άλλο τρόπο. Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα, ειδικά για τους προπονητές που δουλεύουν με παιδιά, σε ακαδημίες και άλλα αναπτυξιακά προγράμματα, αλλά και σε ομάδες μικρές κυρίως. Οι ιστορίες που ακούγονται, και είναι πραγματικές, είναι απίστευτες και πρέπει να μας προβληματίσουν όλους. Γιατί όλα αυτά δεν περιορίζονται μόνο στον αθλητισμό, αλλά μεταφέρονται στο σχολείο, στο στρατό, στην καθημερινή μας ζωή.

Να τον διώξουν...
Πραγματικά είναι απίστευτο το τι συμβαίνει. Η ιστορία σε ένα χωριό με ομάδα στις μικρές κατηγορίες στο ποδόσφαιρο όπου ο πατέρας του ποδοσφαιριστή, παράγοντας, δεν έβλεπε με καλό μάτι τον προπονητή της ομάδας γιατί δεν χρησιμοποιούσε τον γιο του από την αρχή στην ενδεκάδα. Προσπάθησε να αλλάξει τα "μυαλά" του προπονητή ο οποίος δεν υποχωρούσε, και έτσι στη συνέχεια αποφάσισε να τον "φάει" καθώς δεν γινόταν το δικό του.
Αυτή είναι η Κύπρος μας...

Δεν άρεσε η προπόνηση...
Ομάδα γονιών δεν "ενέκρινε" την προπόνηση που έκανε ο προπονητής σε συγκεκριμένο ατομικό άθλημα, και άρχισαν εργολαβικά να προσπαθούν να παρέμβουν στο έργο του, τονίζοντας ότι οι επιδόσεις των παιδιών τους δεν βελτιώνονται και τόσα άλλα. Το πιο ωραίο είναι ότι με τη σειρά αποφάσισαν να "κατασκοπεύουν" τις προπονήσεις για να κρίνουν οι ίδιοι, (αν είναι δυνατόν), κατά πόσο η προπόνηση των παιδιών τους είναι η ενδεδειγμένη ή όχι.

Τέτοιες περιπτώσεις είναι τόσες πολλές, καθημερινές. Αν ξέρετε κάποιο προπονητή ρωτήστε τον και θα σας εξηγήσει καλύτερα.

Και το ωραίο της υπόθέσης είναι ότι προβληματιζόμαστε για τα τόσα κακά που μας συμβαίνουν. Το καράβι βουλιάζει και ο λόγος είμαστε όλοι εμείς που οδηγούμε τα πράγματα σε αυτό το σημείο.

Χρειάζεται κάποιος μέσο για να παίζει στην ομάδα, για να επιλεγεί για να πάει στους αγώνες στο εξωτερικό, για να ενταχθεί σε κάποιο σχεδιασμό με κάποια ωφελήματα. Ακόμα τόσα και τόσα. Τα μέσα και οι διασυνδέσεις ξεκινούν από πολύ νωρίς, από το Δημοτικό όπου θέλουμε να κανονίσουμε το παιδί μας να βγει πρόεδρος της τάξης ή να πει την ομιλία στις γιορτές...

Αυτό είναι το σύστημα στην Κύπρο. Είναι αυτό που εμείς διδάσκουμε στα παιδιά μας, και τονίζω ξανά ότι για όλα αυτά εμείς φταίμε και κανένας άλλος.

Στο εξωτερικό...
Γιατί όμως, συμβαίνουν όλα αυτά σε εμάς; Όταν ήμουν φοιτητής στο Southampton είχα την ευκαιρία να δουλέψω στις ακαδημίες τις τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας με τον Tony Adams, ο οποίος τότε ήταν βασικός ποδοσφαιριστής της ομάδας της Southampton, και προπονητής στους μικρούς της ομάδας. Και εκεί στο Southampton οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους. Για σχεδόν τρία χρόνια που ήμουν εκεί, δεν πρόσεξα ούτε μια φορά κάποιο γονιό να μιλά στον Tony Adams, να του κάνει παράπονο ή οτιδήποτε άλλο. Ναι, πολλοί παρακολουθούσαν τις προπονήσεις και τα παιχνίδια. Ποτέ μα ποτέ δεν προσπάθησαν να επηρεάσουν τον προπονητή ή να τον αμφισβητήσουν γιατί ένιωθαν αδικημένοι για τα παιδιά τους.

Εκεί τα παιδιά καταλαβαίνουν από νωρίς ότι αν το αξίζουν θα παίζουν, αν δεν το αξίζουν, θα πάρουν ό,τι θα δώσουν. Γι' αυτό εκεί τα παιδιά σεβόντουσαν τον προπονητή τους και ήξεραν ότι χωρίς προσπάθεια δεν θα φθάσουν πουθενά. Εκεί όπου δεν υπάρχουν τα μέσα, και οι κουμπάροι και οι παράγοντες, είναι εκεί που τα παιδιά μαθαίνουν από την αρχή το Fair Play στον αθλητισμό και στη ζωή. Εκεί που ξέρουν ότι ο καθένας μόνος του θα πρέπει να αγωνιστεί και να αποδείξει αν αξίζει ή όχι.

Εδώ τι κάνουμε;
Εμείς εδώ τι κάνουμε; Τους λέμε από την μια για το Fair Play, και από την άλλη παίρνουμε το τηλέφωνο για να τους εξασφαλίσουμε μια θέση κάπου, αφήνοντας πίσω παιδιά άξια, που μόχθησαν και πάλεψαν για κάτι καλό. Το γεγονός είναι όμως, ένα. Αυτό που αντιλαμβάνομαι ότι οι γονείς στο τέλος δεν θα το καταλάβουν. Με όλα αυτά που κάνουμε δεν βοηθούμε τα παιδιά μας αλλά τα καταστρέφουμε. Ναι αυτό κάνουμε. Τα καταστρέφουμε. Ας αφήσουμε όλοι τα παιδιά μας να ακολουθήσουν τον δρόμο τους εκεί που τους αξίζει, και ας αφήσουμε και τους προπονητές να κάνουν την δουλειά τους όπως γνωρίζουν...

Είναι όμως και άλλα πράγματα που δεν λειτουργούν σωστά. Για παράδειγμα η πίεση που μεταφέρεται στους προπονητές για τη νίκη, γιατί στο τέλος της ημέρας είναι το μόνο που μετρά, ακόμη και σε αυτές τις μικρές ηλικίες. Έτσι κρίνεται ο προπονητής, με το αποτέλεσμα, και από εδώ ξεκινούν και οι αλυσιδωτές συνέπειες, και όλα τα άλλα γνωστά επακόλουθα.

Είναι ακριβώς αυτό που αναπτύσσεται τώρα σε προηγμένες χώρες, όπου δίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα στη σωστή και αρμονική συνεργασία μεταξύ αθλητή, προπονητή και γονιών.

Ο Δρ. Νίκος Καρτακούλλης είναι καθηγητής στο Intercollege και Διευθυντής του Κέντρου Ερευνών και Ανάπτυξης για τον Αθλητισμό και τον Τουρισμό

ΠΟΛΙΤΗΣ:05/12/2004 Σελ.: 7

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ